تکنولوژی

هیدروسفالی اختلال مغزی- نخاعی درون جمجمه

هیدروسفالی اختلال نسبتا نادری است که به موجب آن تراکم مقدار نابهنجار مایع مغزی- نخاعی درون جمجمه موجب صدمه دیدن بافت های مغز و بزرگ شدن جمجمه می شود.

در موارد مادرزادی سر هنگام تولد بزرگ است یا مدت کوتاهی بعد از آن شروع به بزرگ شدن می کند که احتمالا در اثر اختلال در تشکیل، جذب یا گردش مایع مغزی- نخاعی ایجاد می شود. این اختلال می تواند در طفولیت یا اوایل کودکی بعد از ایجاد تومور مغزی، تومور خونی زیر سخت شامه ای، مننژیت یا بیماری های دیگر نیز روی دهد. در این موارد به نظر می رسد که این اختلال در اثر مسدود شدن گذرگاه های مغزی- نخاعی و تراکم مایع در برخی مناطقه مغز ایجاد می شود.

تصویر بالینی در هیدروسفالی به میزان صدمه عصبی بستگی دارد که به نوبه خود به سن شروع و مدت و شدت این اختلال وابسته است. در موارد مزمن نشانه اصلی بزرگ شدن تدریجی قسمت بالای سر بی تناسب با صورت و باقی بدن است. در حالی که بزرگ شدن جمجمه فشار مخرب بر مغز را به حداقل می رساند با این حال صدمه مغزی جدی روی می دهد. این صدمه به اختلال عقلانی و عوارض دیگری چون تشنجات و اختلال یا از دست دادن بینایی و شنوایی منجر می شود. میزان اختلال عقلانی در موارد پیشرفته بسته به اینکه شدید یا عمیق باشد تفاوت دارد.

هیدروسفالی را می توان با روشی درمان کرد که طی آن ابزارهایی به داخل مایع مغزی- نخاعی فرو برده می شوند تا آن را خشک کنند. این اختلال معمولا با تشخیص و درمان به موقع قبل از اینکه صدمه مغزی روی داده باشد متوقف می شود. حتی با وجود صدمه مغزی قابل ملاحظه مدخله های دقیقا برنامه ریزی شده و به موقع که قوت ها و ضعف های عملکرد عقلانی را به حساب آورده باشند می توانند ناتوانی را به حداقل برسانند.